Het begrip “handelaar” verdween door de wet van 15 april 2018 tot hervorming van het ondernemingsrecht van de radar en werd toen ingeruild voor een algemeen ondernemingsbegrip (zie https://www.crivitspersyn.be/nl/nieuws/weg-met-de-handelaar-leve-de-onderneming ). Dit evenwel niet voor lang. Met de wet van 20 maart 2022 tot wijziging van enkele bepalingen van het oud Burgerlijk Wetboek over verkopen aan consumenten, heeft de wetgever het handelaarsbegrip terug ingevoerd. Meer bepaald wanneer het gaat over de levering van digitale inhoud en digitale diensten aan consumenten, zoals bijvoorbeeld webstreaming of het downloaden van computerprogramma’s. De wet voorziet in de omzetting van twee Europese richtlijnen.

Een handelaar wordt omschreven als “iedere natuurlijke persoon of rechtspersoon, ongeacht of deze privaat of publiek is, die handelt, mede via een andere persoon die namens hem of voor zijn rekening optreedt, in het kader van zijn handels-, bedrijfs-, ambachts- of beroepsactiviteit”. Een hele mond vol. Het zal niet verbazen dat niet iedereen te vinden was voor deze herintrede. Het pleit werd gewonnen met het argument dat een handelaar in een Europese context ruimer is dan het Belgisch begrip van de onderneming, en elke activiteit tegen betaling omvat ook als ze wordt uitgevoerd door een instelling van algemeen belang of onder een publiekrechtelijke vorm.

De herintrede van de handelaar in het oud Burgerlijk Wetboek zorgt voor bijkomende complexiteit en versplintering naast de aanwezigheid van de diverse ondernemingsbegrippen in het Wetboek Economisch Recht en daarbuiten (o.m. de Wet Betalingsachterstand). De zoektocht doorheen de diverse wetgeving naar welk begrip geldt in welke situatie kan terug beginnen, of beter gezegd, gaat verder.