Het beslag onder derden is het beslag gelegd in handen van een schuldenaar van de beslagene op onder meer de gelden die deze schuldenaar (derde) zelf aan de beslagene moet betalen.

Op die derde-beslagene rusten twee verplichtingen, met name (i) een verbod tot uitbetaling van die gelden en (ii) het tijdig afleggen van de verklaring van derde-beslagene. Die laatste verplichting houdt in dat de derde binnen een termijn van vijftien dagen na het beslag een verklaring moet afleggen van wat hij aan de beslagene verschuldigd is. Heeft de derde zijn verklaring niet binnen de wettelijke termijn of met de vereiste nauwkeurigheid gedaan, dan kan hij zelf gehouden zijn tot betaling van de schuld aan de initiële schuldeiser. Een derde-beslagene heeft er dus alle belang bij deze verklaring omstandig te doen.

Hoe ver die verplichting precies reikt maakte al meermaals het voorwerp uit van discussie. Het Hof van Cassatie kreeg recent de vraag voorgeschoteld of het voldoende is om als derde-beslagene snedig en zonder verdere context te verklaren geen schulden te hebben (gehad) ten aanzien van de beslagen schuldenaar, wetende dat je bv. wel schuldenaar bent van de managementvennootschap van de beslagen schuldenaar. Concreet ging het hier bovendien om een driepartijen managementovereenkomst waarin zowel de natuurlijke persoon (de beslagen schuldenaar) als zijn managementvennootschap partij waren. In graad van beroep oordeelde men dat die verklaring niet volstond, met alle gevolgen van dien voor de derde-beslagene.

Het Hof van Cassatie (in een arrest van 11 januari 2024) oordeelde evenwel dat er geen melding moet worden gemaakt van een contractuele relatie die geen schuld van de derde-beslagene ten aanzien van de beslagen schuldenaar met zich meebrengt. Inhoudelijk had de opdrachtgever volgens het Hof aldus een correcte verklaring afgeleverd zonder noodzaak om uit te weiden naar de relatie met de managementvennootschap.

Vraag is en blijft wel of het verstandig is dit risico als derde-beslagene te nemen.